Aristoteles

Aristoteles

Een van de grootste klassieke filosofen in de westerse wereld, Aristotoles. Hij was geboren in 384 v.Chr. in Stageira als zoon van de lijfarts van de grootvader van Alexander de Grote. Toen hij zeventien was trok hij naar Athene en werd een leerling van Plato in zijn Academie. Hij deed aan filosofie, psychologie, politieke en sociale wetenschappen, wiskunde en natuurwetenschappen, taal en letterkunde en theater. Een heel belangrijk werk voor het theater was de Poetica, een filosofisch werk waarin Aristoteles uitlegt wat poÐ"«zie inhoudt. Vooral wat drama inhoudt en zijn analyse van de tragedie heeft zeer veel toegevoegd aan onze kennis over het Griekse toneel en voor veel discussies gezorgd. Wat hij over de komedie heeft geschreven is helaas verloren gegaan, dus de tragedie is hier het middelpunt en dit is zijn definitie: “Een tragedie is een nabootsing van een ernstige en volledige handeling, die een juiste omvang heeft. Haar taal is verfraaid met kunstzinnige versierselen, die teruggevonden worden in de afzonderlijke delen van het toneelstuk. Zij brengt niet door middel van een vertelling maar door medelijden en angst de zuivering (katharsis) teweeg van de hartstochten.”

De tragedie bestaat volgens Aristoteles uit zes elementen. dat het taalgebruik moet ritmisch zijn en een melodie hebben, sommige delen moeten verteld worden in metrum en andere delen gezongen. De nabootsing van het verhaal moet perfect zijn door de presentatie, de muziek en het taalgebruik. Door handelingen moeten de personages een bepaald karakter krijgen, wat heel belangrijk is. De handelingen zijn in een toneelstuk niet gebruikt om een karakter te weergeven, maar de handelingen geven iemand een bepaald karakter. Want al het geluk en ongeluk is afhankelijk van de handelingen. Het denken en de eigenschappen die uit ervaring zijn geleerd moet ook in elk personage aanwezig zijn zodat hun handelingen ook bepaalde eigenschappen krijgen. Het denken is het vermogen om onder woorden te brengen wat over een onderwerp kan worden gezegd en wat eraan eigen is, dit komt vooral terug in de vele redevoeringen in de tragedies en is niet te missen. Karakter komt bijvoorbeeld tot uitdrukking in wat een mens doet en denken komt tot uitdrukking in wat een mens zegt. En als laatste is het plot zeer belangrijk, de manier waarop de verschillende gebeurtenissen elkaar opvolgen. Het plot is wel door de dichter zelf bedacht en het karakter (wat iemand een bepaald type maakt) van de personages zorgt voor een bepaalde plot. Want de handelingen die door het karakter worden veroorzaakt zorgen dat het verhaal een bepaalde kant op gaat, elke beslissing die men maakt is van essentieel belang voor het toneelstuk. De plot is dan ook het belangrijkste element van de tragedie, het moet een eenheid zijn en niet een paar toevallige gebeurtenissen bij elkaar geraapt. Meer dan deze 6 elementen heeft een tragedie volgens Aristoteles niet, elk toneelstuk bevat deze elementen.

Ook bekend van Aristoteles zijn de zogenaamde drie eenheden, die ook eigenlijk weer in zijn zes elementen te vinden zijn. Een goede tragedie moet namelijk een eenheid van handeling hebben, dit betekend dus dat de plot van het verhaal een eenheid moet zijn. Een verband tussen de verschillende gebeurtenissen in de tragedie is noodzakelijk en moet waarschijnlijk zijn, de plot moet logisch in elkaar zitten en geordend zijn. Een goede tragedie moet ook voldoen aan de eenheid van tijd. Zo moet het verhaal zich binnen Ð"©Ð"©n dag ontwikkelen, van zonsopgang tot zonsondergang. Zo kunnen er bijvoorbeeld geen jaren verschil zitten tussen de scÐ"Ёnes, maar slechts enkele uren die door het koor worden overbrugt. Zo zei Aristoteles: “Schoonheid is immers gelegen in grootte en ordening. Daarom kan een heel klein levende wezen niet mooi zijn, omdat we er ons geen scherp beeld van kunnen vormen, daar het bijna voor onze waarneming onzichtbaar is. Evenmin is een heel groot lichaam mooi, omdat we het niet in Ð"©Ð"©n keer kunnen overzien en de eenheid en het gehaal aan ons gezichtsvermogen